Wat is een kamer met negatieve luchtdruk?
Door de kamerdruk in de kamer lager te houden, worden vrijgekomen verontreinigingen naar binnen getrokken en vastgehouden in plaats van door kanalen of scheuren te kunnen reizen en andere kamers binnen te gaan. Ze worden in verschillende omgevingen gebruikt, waaronder zorginstellingen om patiënten, laboratoria en fabrieken te isoleren.
Soorten isolatiekamers
Er zijn drie soorten kamers met negatieve luchtdruk: isolatie, cleanroom en insluiting.
Isolatiekamers met negatieve druk zorgen ervoor dat besmettelijke patiënten hun ziekte niet naar anderen kunnen verspreiden. Patiënten kunnen zich echter eenzaam voelen in deze kamers. Om hierbij te helpen, hebben veel isolatiekamers televisies en communicatiesystemen waarmee patiënten in contact kunnen blijven met familie en vrienden.
De kamers hebben meestal een eigen badkamer, douche, wastafel en toilet. Patiënten in isolatiekamers moeten te allen tijde maskers dragen als ze zich buiten hun kamer bevinden. De kamers hebben een raam met uitzicht naar buiten, maar patiënten mogen het raam niet openen of bezoek ontvangen. Maaltijden worden naar de patiënten op hun kamer gebracht en al het afval wordt uit de kamer verwijderd door personeel dat persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM) draagt.
Cleanrooms worden gebruikt in verschillende omgevingen, waaronder ziekenhuizen, farmaceutische bedrijven en micro-elektronicafabrieken. Ze zijn ontworpen om te voorkomen dat deeltjes besmet raken of apparaten die erin zijn gemonteerd.
De belangrijkste factor is de beheersing van fijnstof in de lucht. Deeltjes kunnen afkomstig zijn van vele bronnen, waaronder mensen, apparatuur en stof. Strenge regels bij het in- en uitrijden zijn nodig om het fijnstofgehalte laag te houden. Luchtfiltratiesystemen spelen ook een essentiële rol. Het type filter dat wordt gebruikt, hangt af van het vereiste niveau van reinheid. Een HEPA-filter (high-efficiency particulate air) en ULPA-filter (ultra-low particulate air) zijn gebruikelijk.
Insluitingsruimten worden gebruikt bij het werken met milieugevaren of besmettelijke ziektekiemen die mensen kunnen schaden als ze ermee in contact komen. Deze kamers hebben unieke ventilatiesystemen die ervoor zorgen dat eventuele schadelijke deeltjes binnen de perken blijven.
De muren en plafonds van deze kamers zijn meestal gemaakt van materialen die bestand zijn tegen het binnendringen van in de lucht zwevende deeltjes, en de deuren zijn meestal uitgerust met afdichtingen die voorkomen dat lucht ontsnapt.
Hoe zit het met positieve druk?
Overdrukkamers beschermen risicopatiënten met een zwak immuunsysteem tegen blootstelling aan infectieuze agentia. Door de hogere druk stroomt alleen gefilterde, schone lucht de ruimte in en wordt verhinderd dat vervuilde lucht binnendringt. Alle lucht die uit de overdrukkamer ontsnapt, wordt snel verdund met buitenlucht, waardoor het risico op infectie verder wordt verkleind.
Richtlijnen voor negatieve druk
Beste oefening richtlijnen voor kamers met lagere luchtdruk onder meer ervoor te zorgen dat de kamer goed geventileerd is en dat de luchtstroom weggeleid wordt van kwetsbare patiënten en ziekenhuispersoneel. Het is ook essentieel om de luchtkwaliteit in de kamer te bewaken en een logboek bij te houden van de metingen. Luchtkwaliteitsmonitors moeten strategisch in de kamer worden geplaatst om regelmatig metingen uit te voeren.
Testen en bewaken van kamers met negatieve luchtdruk
Ze worden getest door de hoeveelheid luchtstroom in en uit de kamer te meten. De ruimte wordt als negatief beschouwd als er meer lucht naar buiten stroomt dan naar binnen. De luchtstroom kan worden gemeten met een manometer, die het drukverschil tussen twee punten meet.
Potentiële risico's en veiligheidsproblemen
Ruimten met een negatieve luchtdruk kunnen verschillende risico's met zich meebrengen. Een risico is dat ze zonder goed onderhoud overtollige verontreinigingen in de kamer kunnen laten komen en in contact kunnen komen met patiënten, personeel of andere gezondheidswerkers, wat tot infecties kan leiden.
Een ander risico is dat ze ervoor kunnen zorgen dat patiënten zich geïsoleerd en claustrofobisch voelen. Dit kan vooral moeilijk zijn voor patiënten die angstig of bang zijn voor hun gezondheidstoestand. Ze kunnen mogelijk ook het geluidsniveau verhogen, wat storend kan zijn.
Koelen en verwarmen Kamers met negatieve luchtdruk
Gebruik voor het verwarmen een speciaal type verwarming dat voor dit doel is ontworpen. Deze verwarmers worden aangedreven door elektriciteit en gebruiken weerstandsspoelen om warmte te genereren. De spoelen worden in de muren of vloer van de kamer geplaatst en de warmte die hierdoor wordt gegenereerd, wordt gebruikt om de lucht in de kamer te verwarmen.
Veelvoorkomende mythen
- Mythe: Kamers met onderdruk zijn alleen bedoeld voor infectiebeheersing.
- Feit: Hoewel kamers met negatieve luchtdruk vaak worden gebruikt voor zeer besmettelijke ziekten, kunnen ze ook worden gebruikt voor andere patiënten die isolatie nodig hebben, zoals patiënten die herstellen van een operatie.
- Mythe: Kamers met onderdruk zijn moeilijk te onderhouden.
- Feit: Het handhaven van een ruimte met negatieve luchtdruk is niet moeilijk. Het belangrijkste om te onthouden is dat de deur te allen tijde gesloten moet blijven om de negatieve luchtdruk in de kamer te behouden.
- Mythe: Onderdrukkamers zijn duur om te bouwen.
- Feit: Het bouwen van een onderdrukkamer hoeft niet duur te zijn. Veel ziekenhuizen en klinieken maken gebruik van bestaande ruimtes en voegen een afzuigsysteem toe om onderdruk te creëren.
- Mythe: Onderdrukkamers zijn fysiek oncomfortabel voor patiënten.
- Feit: Patiënten in kamers met onderdruk zijn zich meestal niet bewust van het drukverschil. Ze merken het misschien pas als de deur wordt geopend en buitenlucht de kamer binnenstroomt.
Wanneer moet u BioScan gebruiken?
BioScanTM kan worden uitgevoerd terwijl een persoon zich in een kamer met negatieve luchtdruk om mogelijke gezondheidsproblemen op te sporen die mogelijk niet voorkomen in een drukloze kamer. Dit type scan kan nuttig zijn voor mensen met aandoeningen die mogelijk niet met traditionele middelen kunnen worden beoordeeld.
De persoon die wordt gescand, moet een opblaasbare kamer binnengaan, die vervolgens wordt afgesloten. De kamer is vervolgens verbonden met een machine die de lucht eruit pompt, waardoor onderdruk ontstaat. Naarmate de druk afneemt, wordt het lichaam van de persoon gedwongen iets uit te zetten.